Panagiotopouloskonstantinos

Οι συγγενείς μελαχρωματικοί σπίλοι είναι εμφανείς κατά τη γέννηση. Παρατηρούνται στο 1-2% του πληθυσμού και παρουσιάζονται συνήθως στον κορμό. Διακρίνονται σε μικρούς, μεσαίους και γιγαντιαίους. Οι γιγαντιαίοι έχουν πιθανότητα 5-20% ανάπτυξης μελανώματος. Συνιστάται η χειρουργική αφαίρεσή τους μέχρι την ηλικία των 12 ετών.

Οι επίκτητοι μελαχρωματικοί σπίλοι εμφανίζονται κατά την παιδική ηλικία και αυξάνονται κατά την ενήλικο ζωή. Ανάλογα με τη μικροσκοπική τους θέση  διακρίνονται σε συνδεσμικούς, μεικτούς και ενδοδερμικούς ή χοριακούς. Σε κάθε αλλαγή της βιολογικής τους συμπεριφοράς (μέγεθος-χρώμα-κνησμός-αιμορραγία-εξέλκωση) απαιτείται κλινική εξέταση και συνιστάται η χειρουργική αφαίρεσή τους υπό τοπική αναισθησία. 

Οι δυσπλαστικοί σπίλοι αποτελούν ειδική κατηγορία των επίκτητων μελαχρωματικών σπίλων και έχουν μεγάλο μέγεθος, ανώμαλο περίγραμμα και ποικιλοχρωμία. Υπάρχει πιθανότητα 10% εξαλλαγής σε μελάνωμα. Συνιστάται η χειρουργική αφαίρεσή τους  υπό τοπική αναισθησία.

 

Οι υπερκερατώσεις αποτελούν υπερπλασίες της επιδερμίδας. Διακρίνονται σε γεροντικές, σμηγματορροϊκές και ακτινικές. Οι τελευταίες θεωρούνται προκαρκινωματώδεις με πιθανότητα εξαλλαγής σε ακανθοκυτταρικό καρκίνο. Αντιμετωπίζονται με διαθερμοπηξία ή Laser. Σε υπόνοια για κακοήθεια συνιστάται η χειρουργική αφαίρεσή τους υπό τοπική αναισθησία. 

 

Τα λιπώματα αποτελούν καλοήθεις μόνο- ή πολυλοβιακούς όγκους του λιπώδους ιστού. Συνήθως περιβάλλονται από κάψα και εντοπίζονται στη ραχιαία επιφάνεια του κορμού, στον αυχένα και στο μέτωπο. Συνιστάται η χειρουργική αφαίρεσή τους  υπό τοπική αναισθησία.

 

Τα ξανθελάσματα εμφανίζονται με τη μορφή κιτρινόφαιων πλακών κάτω από την επιδερμίδα, κυρίως στα άνω και κάτω βλέφαρα. Οφείλονται σε τοπική εναπόθεση λιπιδίων στο δέρμα.  Σε ένα ποσοστό συνδέονται με αυξημένη χοληστερίνη και τριγλυκερίδια. Η αντιμετώπισή τους συνίσταται στη χειρουργική αφαίρεσή τους υπό τοπική αναισθησία. Παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό υποτροπής μετά την αφαίρεση τους. 

 

Οι επιδερμοειδείς κύστεις προέρχονται από το θυλακικό έλυτρο ή τον απεκκριτικό πόρο των σμηγματογόνων αδένων (σμηγματογόνες κύστεις).Αφαιρούνται χειρουργικά με τοπική αναισθησία.

Οι δερμοειδείς κύστεις είναι συγγενείς και εμφανίζονται συνήθως στη περιοχή των οφρύων και στη μέση γραμμή του προσώπου. Αφαιρούνται χειρουργικά με τοπική αναισθησία. Σπανίως μπορεί να έχουν και ενδοκρανιακή επέκταση. Απαιτείται ειδική προεγχειρητική εκτίμηση και χειρουργική αντιμετώπιση.

Τα θηλώματα (ακροχορδώνες) είναι μισχωτά μορφώματα του δέρματος. Προέρχονται από διαταραχές της ανάπτυξης των διαφόρων δομικών στοιχείων του μεσεγχύματος, έχουν ίδιο χρώμα με το δέρμα και εμφανίζονται συνήθως με πολλαπλή μορφή στο τράχηλο και στα βλέφαρα. Η θεραπεία είναι διαθερμοπηξία, εξάχνωση με Laser ή χειρουργική αφαίρεση.

Οι μυρμηκίες είναι καλοήθεις εξεργασίες του δέρματος που προκαλούν διάφοροι ιοί (human papilloma viruses-HPV).  Εμφανίζονται κυρίως στη ραχιαία επιφάνεια των άκρων χειρών. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι στην επιφάνεια τους διαφαίνονται μαύρα στίγματα που οφείλονται σε θρομβωμένα αγγεία. Αντιμετωπίζονται με τοπική εφαρμογή σαλικυλικού οξέους, διαθερμοπηξία ή Laser. Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται η χειρουργική αφαίρεσή τους  υπό τοπική αναισθησία.